تکست آلبوم کوتاه فصل آخر از همزاد

به نام من 

ورس:
من میگم « همزاد » به نام اون که نفهمید کسی از درداش // به نام اون که زندگی همیشه تنهاست
به نام اون که خلوتش همیشه مُرد // به نام اون که رویاهاشو ندیده کشت
میخوام بشینمُ بسازم قافیه هامو ؛ بشمورم ثانیه هارو // دنیا نداشته باشه یه بارم کاری به ما خب
کاری به « همزاد » کاری به اون و هدفش // کاری به راهش کاری به سود و ضررش
همیشه رو میشه واسه آدم خوب و بعد تهش // هر روز تو این راه باز داره میشه زیر پام گود تر
تو هر جماعتی بیدارم که گیجِ خواب شدن اسیرِ باد شدن // انگار تویی که میزاری همیشه پاهاتُ کج
وقتی تو این دنیا انسانیت فایده نداره ؛ وقتی تاریکی هواتِ // وقتی همه چیزُ دور و ورت گائیده روابت
پشتش خوابیده ملافه ؛ وقتی دودِ دوای دردِ // حالی که خرابِ ؛ وقتی پائیزشه بهارت
وقتی مثه من بشی ؛ مثه من بشی همه نگاها هرز ان // همه حرفا چرت ان همه فازِ بد بینن
وقتی دلیلی نمونِ دیگه واسه خندیدن // حتی نائع جنگیدن از وجودت رفته
وقتی این زندگی واسۀ تو یه دروغِ محضِ // وقتی این لعنتیا بهت میگن سکوتت ترسِ
وقتی غرورت مثه آشغال زیرِ پا له شد // وقتی عشقِ لعنتیت هم نیست به یادت خب
وقتی خوبی بدِ توپیدمت ، وقتی که کوبیدنت
اشک ریختی نذاشتی هیچکی بفهمه // زمین خوردی نذاشتی هیچکی بفهمه
خورد شدی نذاشتی هیچکی بفهمه ، نه نذاشتی هیچکی بفهمه
من انگار شانسی ام که نداره فرصتِ برگشت // میخرم اون دل هایی که پر تر از منن
میخرم اون چشایی که بیشتر از من دیدن ، فقط جونم مونده برام
فقط جونم مونده بیا چون میگذرم از اینم ، آره میگذرم از اینم

شهر امن 

ورس 1:
میگن "شهر امنِ" ؛ چرا از مشکلا بگیم // یه ملت گشنه پی پرن داخلی
یا جینِ مدِ روزن // سرگذشتِ عشق باهات کنن ؛ که عاشقش بشه نوکِ سوزن
آقا قبلِ اسمم میزارم با جیبِ پره پولم ، برعکسش تف انُ عقلا به چشمِ // آزادی هم آزاد نیـ اندازه اسمش
عن توش داره تا شرم شو هستم ، آه ، میگن شهر امنِ // با کنایه میگن فلانی دربندِ فلانی دربندِ
به خودِ دیوار میکوبن میگن دربندِ دستش (!) // تنها چیزی که تو مخ امِ شرفِ
باز میگن شهر امنِ // لعنتی شهر امن نیـ شرفِ از آرامشُ امنیت دور
دست ناجا واجا // قتل های زنجیره ای آشاق ، به شوروی باجا و چاه ها رو مف مف میدن
بعدم کی میگه که دادیم ؛ کی میگه که داریم // هنو پی ترور سروش و شیرینِ عبادی
افتضاح که هست ؛ افتخار که کشک // لعنتی خفه خون بگیر نمیزنه کسی اینجا غیر ماشه حرف


کروس:
میگن شهر امنِ ؛ خبری اَ مرده ها که نیـ ، شهر امنِ دست بردن خشگلا به تیغ
میگن شهر امنِ ؛ اون بیرون همه میخندن ، جا نمونده که از مشکلا بگیم
میگن شهر امنِ ؛ خبری اَ مرده ها که نیـ ، شهر امنِ دست بردن خشگلا به تیغ
میگن شهر امن ؛ موندیم از غافلِ عقب ، غافلِ کجاست وقتی ما خودِ غاقلیم


ورس 2:
اصلا شهر امنِ // امنیت معنیش چیه آه
چیزی که به زور تبدیل میشه // یا اعتقادی که به زور تزریق میشه
امنیت حرفِ مف زدی // وقتی که خواستن آزادی هم جرمِ نیـ
من میگم آزادم اونا میگن مفت زریم // بشاش به آمارِ ثبتِ احوال خیلی وقتِ تو ذهنا مرده دین
آره امنیت نه بگو زور به وضوح اینجا واسه همه روشنِ ، بودن اونایی که رفتن و نیومدن مرد
بزن مشتُ توی تصویری از صندلی شک برق // تا شست و شوی مغزی
تا تخریبِ یه آدم // اشکی که یه مادر ریخت ، رفت و هیچکس نفهمید
بغض زدم از حاجی یه مشت شورِ موقع جنگ ، شهادت شیرینِ // قولِ امامی که اونور مینِ
آره دیدن ، که میرم ، واسه پیش مرگ
مرد واسه چی ؛ خنثی مین // نمرد واسه دین
مسجدِ محل خیلی وقت آقا توش نیـ // میگن نرخ نماز هم شده بیش تر
آه ، شهر امنِ نه


کروس:
میگن شهر امنِ ؛ خبری اَ مرده ها که نیـ ، شهر امنِ دست بردن خشگلا به تیغ
میگن شهر امنِ ؛ اون بیرون همه میخندن ، جا نمونده که از مشکلا بگیم
میگن شهر امنِ ؛ خبری اَ مرده ها که نیـ ، شهر امنِ دست بردن خشگلا به تیغ
میگن شهر امن ؛ موندیم از غافلِ عقب ، غافلِ کجاست وقتی ما خودِ غاقلیم

 طعنه نزن 

ورس 1:
یه کم واسه هدف طی کن تا گوهی بشه عالم // تو درس بخونُ زن بگیر به امیدِ وکالت
من چشم تو چشمِ رفیقی که بریده کنارم ، وقتی پره خونِ دسمال زده
تیغ به رگُ تیغُ // میشه فهمید ، میگه زیرِ لب چی
که رگُ داد که مردونگی زیرِ تیغ نره // گفت گوره بابا قمه داره کورم میکنه
عینهو ماشینی که تو اتوبان رو به بالا زده // برگرد رو به سالن قبلِ تنور
دل به تنگِ دلِ تنگِ مادرت که پی درسِ // درسی که قرارِ واست بشه متن ، مرد
رگی که باهاش یه تن بدم کار بدن ، من مثه تو نبودم
گفتن وقتی یکی سرت داد کشید ، تو هم اگه سرش داد بزن
من نخواستم یاد بگیرم من خواستم یاد بدم // قسم خوردم هیچوقت بردۀ پول نمیشم
حرف زدنُ دوست دارم حرفامو دیگه قورت نمیدم // زود قرارِ بمیرم بزا ، بزا خوب بمیرم
حقیقتُ خواستم گفتن سانسورِ برات // خطِ آخرِ نسخه ام یه آمپولِ هواست
پَ تا نرسیده تو بزار همه چی بازگو // بشه این حکم جعبه سیاه ست ، نور
خیلی وقتِ که قیدشو زدم // وقتی مردم میبینن عیبتُ فقط
آرزو میشه واست برنده شی مرد // سخت میشه از تو نفس کشیدن
تو یکی دیگه "طعنه نزن"


کروس:
اه ، لعنتی طعنه نزن ، این وقتِ من بود رفت به درک
تو طعنه نزن دیگه ، نپرس چطوری زد به سرم
الان از بچگیام هم بچه ترم ، اگه همیشه باختم از سر فصل
تو یکی دیگه طعنه نزن ، اگه همیشه باختم ، تو یکی دیگه طعنه نزن


ورس 2:
بسه حرفش یادم نمیره ، از همه گذشتم حالمو گرفتن
یکی نیست بگه آینده چیه ، زندگیمو باختم
اینُ بُر زدن ، من بریدم // از امیدم ، مرز و بی مرز
سنگُ بی رحم // پرتُ بی ربط ، مرگُ دیدم
این زندگی یه فحش واسم // واسه من این "فصلِ آخرِ" یعنی آخرین فرصت
یعنی دیگه دیره واسه برگشتن // وقتِ رفتنِ میشه ساده رد کرد نه
تو به من بگو چی به جای رپ کردم // من همون کسی ام که زیرِ پای هرکس رفت
له شدم ؛ تا بشه عقده های توی دل رو شعر کنم // جر خوردم
میگن توی زندگیم داشتم عینه کی عقب گرد // من زندگی نکردم
من از تولد یه قاتل از عقایده یه دلقک // رسیدم به جایی که کارمِ تو دنیا اما بشه دل کندن
تنمُ به زندگی با زنجیر بستم // خیلی وقتِ برا خوشی کات کردیم از هم
اوضاع فرق کرده آره // من از دنیا میرم برسه دستم به ماشه


کروس:
اه ، لعنتی طعنه نزن ، این وقتِ من بود رفت به درک
تو طعنه نزن دیگه ، نپرس چطوری زد به سرم
الان از بچگیام هم بچه ترم ، اگه همیشه باختم از سر فصل
تو یکی دیگه طعنه نزن ، اگه همیشه باختم ، تو یکی دیگه طعنه نزن

دلنوشت
ورس:
من تو قبرستون خاطراتم خاک شدم // نمیشه هیچیُ از ذهنم پاک کنم
اصلا ، حال خوش حرومِ برام // انگار توی کیسه زنده ام تموم هوام
بیشتر اَ چندتا نفس نمونده برام // خودممُ شمع هام
تو تاریک خونه ام حبسم با اشکِ چشام // بزار این تیرگیارو رنگین کمون شه برام هیچی نمیخوام
دلم خوشَ به چند خط شعرِ تاریکم // به کینه هایی که تو دلم عینه آتیشن
به چشمام که انگار هیچی بلد نیستن // غیرِ باریدن ، به آرزو هایی که همه پیش مرگم شدن
هرچی میگذره حالم // به هم میخوره بیشتر از خودم
اگه زنده موندم فقط واسه چشم خیسِ خواهرم // زنده موندم واسه دلِ پیر مادرم
آره واسه بوسیدن دستش ، واسه مردی که عمرشو پای من پیر کرد
زنده ام واسه اونایی که ماله من نیستن // واسه عشقم که من ازش انتظار کشیدم
زنده ام واسه اونایی که زنده ان // تا از من انتقام بگیرن ، این من منه من نیست
لعنتی من با کی طرف شدم // ترجیح میدم بسوزمُ تا دنیامو وصلِ پایین تنم کنم
گائیدن منو رفت ؛ پائیزم منو رد ، میکنه نمیشم خالی تر از خودم // بیا خوشارو با هر چی غم داری عوض کنم
این مغزِ مریضم شده هرزه بافی بلد // نیستم واسه تو بزنم هر کتابی اصن
یه بوفه کور فقط تو شهر تاریکم هست ، که اشک میریزه به پای سربازی که
دست پر رفت جنگُ ، دست خالی برگشت
یه فریاد از عمق غرور یه مرد // یه فریاد از سکوت یه نسل
یه غروب یه غروب پیر ، که واسه شماها طلوع منبعد

فصل آخر

ورس:
بگو میشناسم ، بگو منو نرفته از یادت // آره بگو منو نرفته از یادت
کی از این دنیای لعنتی آزاد // میشم نمیدونی عشقِ پرنده پروازِ
نمیدونی اینجا من یه غریبه ام // نمیدونی واسه اینا گندِ عقیده ام ؛ اینا نمیخوان بشن هم رنگِ سلیقه ام
نمیدونی ؛ شنیدم میگن هیچی مثه عشق کمرِ مردُ نمیشکونه
بگو تا حالا تنگ شده دلت ؛ شده واست تجربه بشه // همه کست قلبتُ پرت کنه بره
شده یا نه ، دلتُ هم بشه پره ماتم پره ماتم پلِ باورات ، صد بار بریزِ دستت به برد
نرسه هیچوقت ؛ خط بکشی دورِ باختنات // رحم نکردی تو به آدمات
یا من بطریُ یا بطری منو ، یکی باید خالی بشه امشب
حالم خوب نیـ ؛ حالم خوب نیـ میخوام گذشتمُ سرِ آینده ام طاق بزنم
همه چیُ خراب بکنم پشتِ سرم راه برگشتی نیـ // فراموش کن هرچی از من دیدی
فراموش کن اگه معرفتم قیمت نداشت // فراموش کن اگه همیشه مونده بو غیرت برام
فراموش کن ، مامان توام حلالم کن پس // تو کوله بارم هیچ چیزی ندارم جزء افع
آره مامان حلالم کن پس // قبل از اینکه اینا خرابم کنن ؛ همه اینا دیگه برا من مردن
تو موندی فقط حلالم کن اگه هر دفه زدم زیر حرفم // اگه پیرت کردم اگه نوزده سالِ (!) زیرِ دردم
اگه گیرِ مرد ام اگه تیره بختم ، اگه جای تقدیرم
سه تا خطِ ساف رو پیشونیم افتاده // تو میدونی دنیای من
قدِ دلم بود پس // تا کی باید بگم خوبم ، من خیلی وقتِ مرده ام
خیلی وقتِ که گند شده اخلاقم // خیلی وقتِ که حذف شده افکارم
خیلی وقتِ نیستم اون آدم قبلیُ // با این همه تردید ؛ به همه چی شک دارم
بد نیـ خنده گاهی بعدِ سختی ، چه روزایی که شب شد با رپُ // سندِ حرفم فقط انگشتامن
چه روزایی که بختمُ گائید ، چون نگذشتم هیچوقت از وجدانم
یادِ اونی که واسش هیچوقت برادر نبودم ؛ اما باید بگذره از همه بدی هام // سلامتی تک تکِ رفیقام
نازِ اون دستی که قرارِ جسدمُ خاک کنه // نازِ اون چشمی که قرارِ با اشکاش سنگِ قبرمُ پاک کنه
آره این یکی سخته باورش // اما این لعنتی واسه من دیگه "فصل آخر"